Układy krystalograficzne

Odmienność elementów symetrii spotykanej w kryształach pozwala na wyróżnienie siedmiu układów krystalograficznych, które odzwierciedlając prawidłowości ich budowy wewnętrznej, mają określoną postać zewnętrzną.Wyznaczają ją osie symetrii - umowne linie proste, wokół których kryształ podczas pełnego obrotu wykazuje identyczne położenie w przestrzeni i przedstawia ten sam obraz. Wielokrotność tego samego położenia kryształu może być określana jako oś dwukrotna, trzykrotna, czterokrotna i sześciokrotna.

  

Układy krystalograficzne:

• Układ regularny - Kryształy w tym układzie (zwanym także izometrycznym) mają najlepszą symetrię, a ich typowymi postaciami są np. sześcian, ośmiościan i dwunastościan pentagonalny. Minimalne elementy symetrii w tym układzie stanowią cztery osie trójkrotne. 
• Układ heksagonalny i trygonalny - Układy te (traktowane niekiedy łącznie) mają w praktyce ten sam system osi symetrii. Kryształy w układzie heksagonalnym cechuje obecność osi sześciokrotnej, w trygonalnym zaś trójkrotnej.
• Układ tetragonalny - W tym układzie występuje tylko jedna oś czterokrotna. Typowymi postaciami kryształów są słupy proste o podstawie kwadratu oraz pojedyncze lub podwójne piramidy czworoboczne.
• Układ jednoskośny - W tym układzie minimalne elementy symetrii wyznacza jedna oś dwukrotna. Pospolitymi postaciami kryształów są słupy skośne o podstawie prostokąta.
• Układ rombowy - Minimalnymi elementami symetrii w tym układzie są trzy osie dwukrotne. Wśród typowych postaci kryształów spotyka się najczęściej pojedyncze i podwójne piramidy rombowe.

• Układ trójskośny - Kryształy nie mają osi symetrii, stąd często określane są jako asymetryczne. 

Tekst stworzony na podstawie książki "Klejnoty. Kamienie szlachetne i ozdobne" Callego Halla